Zmieniamy lekko kurs: Stop przemocy mężczyzn!

Coraz mocniej dostrzegamy potrzebę  docierania do prawdziwego źródła przemocy wobec kobiet, czyli do mężczyzn. Niewątpliwie kluczowa w tej sytuacji staje się zmiana wychowania i kształcenia chłopców i młodych mężczyzn w kierunku życia bez przemocy, bez męskiego kultu siły i dominacji. W kierunku świata gdzie nie ma miejsca na mizoginię, seksizm i upokarzanie kobiet.

Blog o projekcie Bądź mężczyzną realizowanym przez serbską organizację Centar E8

Budi muško bilduj mozak – Bądź mężczyzną, trenuj mózg

Jestem absolwentką rocznych studiów z zakresu Gender Mainstreamingu IBL PAN. Od października 2012 roku jestem także wolontariuszką (EVS) w serbskiej organizacji Centar E8. Projekt, który będę opisywać na tym blogu miał być moim głównym projektem w ramach wolontariatu. Jak to często bywa, okazało się że moje szanse na włączenie się w ten projekt nie są zbyt duże. W tym momencie nie narzekam na brak obowiązków, jednakże nie nie są one bezpośrednio związane z równouprawnieniem płci. Z chęci zdziałania czegoś w tym kierunku powstał pomysł opisania projektu na blogu. Na odległość śledzę poczynania środowisk równościowych w Polsce. Jak na razie projekt na skalę bałkańskiego Bądź mężczyzną jeszcze nie powstał (jeśli się mylę, proszę mnie poprawić; byłaby to rewelacyjna wiadomość). Mam nadzieje, że mój blog przyczyni się do refleksji na temat sytuacji w Polsce jeśli chodzi o pracę z mężczyznami w celu przeciwdziałania przemocy oraz do zainspirowania działań w tym kierunku.

Zacznijmy od nazwy, czyli Bądź mężczyzną (po serbsku Budi muško [czyt. budi muszko] , po angielsku Be a man).  Niezależnie od kraju jest to zdanie-sankcja. Przywołanie do porządku kiedy zachowujesz się nie ‘tak jak przystało na prawdziwego mężczyznę’. Nazwa jest oczywiście nieprzypadkowa. Projekt zakłada przedefiniowanie roli ‘prawdziwego mężczyzny’ na Bałkanach. Dlatego tradycyjny komunikat napełniany jest nową treścią. Kiedy uczestniczysz w warsztatach Budi muško dowiadujesz się jak może zachowywać się nowoczesny mężczyzna, który nie boi się przeciwstawiać przemocy, prowadzi zdrowy styl życia, nie musi nikomu udowadniać, że jest ‘twardy’.

Więcej na http://badzmezczynza.wordpress.com/

6 SPOSOBÓW JAKIMI MĘŻCZYŹNI MOGĄ ZAPOBIEC MOLESTOWANIU

1. ŚWIADOMOŚĆ. Molestowanie w przestrzeni publicznej jest niechcianym i niepożądanym działaniem naruszającym czyjąś prywatność. Molestowanie dotyka głównie kobiety, jest poniżające i degradujące.

2. BĄDŹ MĘSKIM SOJUSZNIKIEM. Reaguj. Możesz odegrać ważną rolę w rozwiązywaniu i powstrzymywaniu molestowania.

3. DAWAJ PRZYKŁAD. To zaczyna się od ciebie. Przemyśl swój język, postawę, zachowanie. Zastanów się jak krzywdząco i poniżająco wpływają na kobiety i dziewczyny.

4. BĄDŹ WZOREM. To wpływa na innych. Rozmawiaj ze swoją rodziną, przyjaciółmi, współpracownikami i młodymi ludźmi wokół ciebie o traktowaniu kobiet z szacunkiem i godnością.

5. PRACUJ NAD SWOIM JĘZYKIEM I ZACHOWANIEM. Miej świadomość poniżających i obraźliwych kawałów, komentarzy i zachowań. Nie uczestnicz w tym, ani nie śmiej się z innymi. Wspomagaj innych mężczyzn w byciu odpowiedzialnym.

6. DZIAŁAJ ODPOWIEDNIO. Oceniaj zagrożenie i dostosowuj zachowanie do sytuacji, tak, aby rozwiązać ją bezpiecznie. Jeśli potrzebujesz, poproś o pomoc. Porozum się z ofiarą i zaproponiuj odpowiednie wsparcie. Powiedz jej, że nie popierasz tego, co się stało; zapytaj, czy wszystko jest w porządku; powiedz jej, że mężczyzna nie ma prawa w ten sposób traktować kobiety.

Kampania whiteribbon.ca

365 dni ze złego roku: Serbska kampania przeciw przemocy

Pewna Serbka codziennie robiła sobie jedno zdjęcie. W serwisie YouTube umieściła następnie poklatkowy film będący dokumentacją roku 2012 – roku, który okazał się najgorszym w jej życiu.

Nagranie kobiety pozornie nie różniło się od reszty popularnych ostatnio poklatkowych dokumentacji „One photo a day” („Jedno zdjęcie dziennie”). Piękna, uśmiechająca się do widza ze zdjęć dziewczyna zaczęła jednak coraz bardziej smutnieć. Pojawiające się sporadycznie na jej twarzy sińce w końcu zmieniły ją nie do poznania. Wraz ze zmianą tonu muzyki i wizerunku dziewczyny widz zaczyna dostrzegać problem. Wstrząsające ostatnie z ujęć pozostaje na ekranie nieco dłużej. Posiniaczona dziewczyna trzyma kartkę z ręcznie wypisanym apelem: „Ne znam da li cu docekati sutra. Pomozite mi” („Nie wiem czy doczekam jutra. Pomóżcie mi„).

W Serbii co trzecia kobieta zostaje ofiarą przemocy. 29 z nich zginęło w zeszłym roku w wyniku przemocy domowej, tymczasem zaledwie w ciągu pierwszych dwóch miesięcy 2013 r. życie straciło już 11 kobiet i dwoje dzieci – mówią statystyki, na które powołują się autorzy kampanii.

Wideo relacja z Marszu Szmat 2013

– Gwałt jest takim doświadczeniem, którego żadna (nawet niekompletnie ubrana) kobieta nie chce sprowokować – to słowa jednej z uczestniczek „Marszu Szmat”. Aktywistki podkreślają, że winę za gwałt ponosi tylko jeden czynnik: jego sprawca.

Dość mitów. Psychologiczne, kulturowe i prawne aspekty przemocy seksualnej: Relacja z konferencji

11. maja (sobota) 2013
godz. 11:30– 17:00

Ośrodek Studiów Amerykańskich UW
Al. Niepodległości 22, Warszawa

Postulaty dot. przeciwdziałania przemocy seksualnej na podstawie wniosków konferencji i raportu „Dość milczenia. Przemoc seksualna wobec kobiet i problem gwałtu w Polsce”.

Od lewej: Agnieszka „Furia” Weseli, Natalia Broniarczyk, Łukasz „Lukas” Wójcicki, Anna Wolska, Agnieszka Graff, Joanna Roszak

Roman Kurkiewicz rozpoczął konferencję od przypomnienia pozytywnej zmiany polskiego prawa karnego, czyli przegłosowania w Sejmie zmiany trybu ścigania przestępstwa zgwałcenia z wnioskowego na z urzędu. Ten postęp w połączeniu z wymogiem jednorazowego, nagrywanego przesłuchiwania w oddzielnym pomieszczeniu w obecności psychologa to sukces wieloletnich zabiegów i debat prowadzonych przez środowiska feministyczne.

Joanna Piotrowska z Feminoteki określiła nowelizację jako przejście od prawa barbarzyńskiego na cywilizowane. Nowe prawo przeniesie odpowiedzialność z kobiet na państwo. „Od 2005 roku nie zorganizowano żadnej kampanii antyprzemocowej, rząd nigdy nie zajmował się problemem gwałtu. Temat pozostaje tabu, także w edukacji. Nie ma wyspecjalizowanych ośrodków pomocy. Ofiary gwałtów są pozostawione same sobie. Planujemy kolejne akcje w rodzaju „Nazywam się miliard” w 30 miastach.” W lutym Feminoteka podpisała z Pełnomocniczką ds. Równego Traktowania porozumienia dot. współpracy w zakresie przeciwdziałania przemocy seksualnej. Plan działań obejmuje m.in. wypracowanie zmian prawnych i procedur ochrony osób doświadczających przemocy seksualnej oraz przygotowanie szkoleń dla służb zobowiązanych do pomocy ofiarom. Piotrowska przypomniała, że jakiekolwiek zmiany będą trudne bez zaangażowania mężczyzn, co dobitnie pokazuje aktywista i edukator antyprzemocowy Jackson Katz w „Paradoks macho”. Zwróciła uwagę na niewielką liczbę materiałów o sprawcach, mitach czy głębokiej analizy źródeł i mechanizmów powstawania przemocy. „Niedawno wydana książka Zofii Nawrockiej „Gwałt. Głos kobiet wobec społecznego tabu” otwiera przestrzeń debaty. Mam nadzieję, że akcje takie jak „Marsz szmat” zaczną się rozpowszechniać w Polsce.” Liczne badania pokazują bowiem, że deklaratywnie ludzie opowiadają się za najwyższymi karami za gwałt, ale zmniejszają karę w przypadku, gdy ofiara „prowokowała”.

Zdaniem Agnieszki Olszewskiej z „Niebieskiej Linii” zmiany w przepisach pozostają teorią. „Kobiety, które doświadczają przemocy w małżeństwie, związkach nie są świadome, że doświadczają przestępstwa. Nie kwestionują tego, że partner rości sobie względem nich prawo własności. Nie znajdują wsparcia u bliskich.”

„O męskim pozowaniu na macho” – tekst w nowym numerze Pasażera

Łukasz Wójcicki

Ostatnio byłem na na dziewczęcym i kobiecym festiwalu hip-hopowym w Warszawie All Girls Rap Festival i co jakiś czas dało słyszeć się z tłumu męskie głosy w stylu „rapujące cipeczki” , „dawaj mała zrób mi dobrze”, „laleczki na scenie”, do tego seksualne gesty i niewybredne komentarze w jawny sposób upokarzające dziewczyny. W jednym przypadku, na moją reakcję, żeby nie używać seksistowskiego języka uwłaczającego nie tylko występującym na scenie artystkom, ale i kobietom w ogóle, usłyszałem: „spierdalaj cioto”. Łatwo sobie wyobrazić mój wewnętrzny opór w podobnych, kolejnych interwencjach.

 

Rzecz jednak dotyczy nie tylko kultury hiphopowej, ale również hard-corowo/punkowej (hc/punkowej), skażonej seksizmem. Jest to dla mnie o tyle druzgocące, że scena hc/punk odgrywa w moim życiu ważną rolę. Czuję się jej częścią, identyfikuję się z nią a jej emblematy wyznaczają mój styl. Dlatego, kiedy pojawiła się możliwość napisania tekstu o przemocy mężczyzn do hc/punkowego Pasażera, pomyślałem że to może być świetna okazja do podzielenia się tematem z innymi chłopakami i dziewczynami, którzy i które myślą podobnie a nie zawsze mają odwagę mówić o tym głośno. Niewygodne jest identyfikowanie uprzedzeń w swoim środowisku, ale potrzebne. Seksizm i dyskryminacja jest złem bez względu na kontekst i środowisko w jakich się objawia.

 

Wywiad z Tomasem Wetterbergiem w Wysokich Obcasach

Tomas Wetterberg: Szwed nie przepuściłby kobiety do szalupy ratunkowej

Weźmy sytuację ekstremalną: tonie okręt. Kobiety mają pierwszeństwo w szalupach ratunkowych. Czy to nie jest niesprawiedliwe? Kobiety mają prawo przeżyć, a mężczyźni muszą umrzeć? Tak jakby byli mniej potrzebni. Z Tomasem Wetterbergiem rozmawia Katarzyna Surmiak-Domańska.

”Mężczyźni dla równości płciowej”. Nazwa waszej organizacji zakłada, że któraś z płci jest nierówna, która?

– Kobiety, oczywiście.

Mężczyźni coraz częściej skarżą się, że to oni są dyskryminowani.

– Jest w tym trochę racji, jednak nadal przede wszystkim dyskryminowane są kobiety. Nasza organizacja powstała na fali reakcji wobec przemocy, jakiej mężczyźni dopuszczali się wobec kobiet i dzieci podczas walk w byłej Jugosławii, i na fali relacji o męskiej seksturystyce w Tajlandii. Wcześniej o męskiej agresji wobec kobiet mówiły tylko kobiety. A przecież to mężczyźni powinni się tym zająć. 20 proc. członków naszej organizacji to jednak kobiety, które działają także w formacjach kobiecych. To ważne, żeby o problemach kobiet nie gadać tylko w męskim gronie. A te problemy ciągle istnieją. W Szwecji kobiety zarabiają średnio 80 proc. tego, co mężczyźni na tych samych stanowiskach. No i przemoc mężczyzn wobec kobiet stale rośnie.

W Szwecji? Trudno uwierzyć.

– Przemoc to nie tylko bicie. Jest przemoc psychiczna, dominacja, kontrola. Przemoc wobec kobiet nasila się we wszystkich klasach społecznych – na wsiach i w Sztokholmie.

Grupa mężczyzn przeciwko męskiej przemocy wobec kobiet

Nie będzie to panel ani spotkanie z zaproszonymi gośćmi tylko meeting ws. stworzenia grupy roboczej dla chłopaków i mężczyzn, którzy czynnie chcą się włączyć w akcje na rzecz zapobiegania przemocy i negowania przyzwolenia na męską przemoc.

Zależy nam bardzo, by mężczyźni, którzy są mniej lub bardziej zaangażowani w feministyczne dzialania, poznali się, pogadali, itp. Chcemy, by przyłączyli się także ci, którzy czynnie działają na rzecz zapobiegania przemocy mężczyzn, pracujących na zmianę społecznego modelu męskości, by powstała grupa swego rodzaju edukatorów.

Przekażcie info swoim znajomym, którzy mogą być zainteresowani inicjatywą!

Somalia: NIE dla przyzwoleń na gwałt

Mam na imię Laila i jestem dziennikarką. Opisałam niedawno historię młodej Somalijki brutalnie zgwałconej przez gang żołnierzy, licząc na to, że ta tragedia rzuci nowe światło na problem gwałtów w regionie. W zamian, rząd użył mojego artykułu, oskarżył ofiarę tej zbrodni oraz dziennikarza, który również pracował nad tym artykułem o ‘obrazę instytucji państwowych’ i zamknął ich w więzieniu!

Gwałt to przerażająca zbrodnia, ale bycie ofiarą przemocy seksualnej w kraju, w którym wśród funkcjonariuszy odpowiedzialnych za zwalczanie przemocy są gwałciciele – to najbardziej miażdżący rodzaj bezsilności jaki można sobie wyobrazić. Teraz jednak wspólnie możemy ją zwalczyć. Właśnie dlatego rozpoczęłam tę globalną kampanię na stronie Avaaz. Rząd Somalii uzależniony jest w znacznym stopniu od międzynarodowego wsparcia finansowego, nacisk innych krajów zmusiłby więc władze Somalii do wprowadzenia reform i zwalczenia epidemii gwałtów.

Nasz głos może zapoczątkować reformy, ale by tak się stało musimy zebrać wystarczające poparcie Wysłannik ONZ Zainab Bangura zaoferowała, że dostarczy naszą petycję prosto do rąk reprezentantów krajów darczyńców oraz członków somalijskiego rządu. Pomóż nam nagłośnić tę sprawę — pokażmy tym kobietom, że nie są same i że nikt nie ma prawa ich krzywdzić.

–Laila jest dziennikarką brytyjsko-somalijskiego pochodzenia mieszkającą w Nairobi

Podpisz petycję:

http://www.avaaz.org/pl/somalia_no_authority_to_rape/?bNrbfdb&v=22237

NIE BĄDŹ TYM FACETEM! – Kanadyjska kampania skierowana do mężczyzn-sprawców przestępstw seksualnych

Organizacja SAVE (Ratować, chronić), której skrót rozwija się jako Sexual Assault Voices of Edmonton, już po raz drugi stanowczo protestuje przeciwko wszelkim przejawom przestępstw na tle seksualnym. 30 listopada na terenie Edmonton, jednego z najbardziej rozwiniętych miast zachodniej Kanady, pojawiły się  instalacje plakatowe z czterema różnymi kreacjami przedstawiającymi sytuacje, w których dochodzi do nadużyć. Każde z nich łączy to samo hasło przewodnie „Don’t be that guy!” (Nie bądź tym facetem!), które wyróżnia tę kampanię spośród innych o podobnej tematyce. Dzieje się tak dlatego, że jego autorzy nie kierują komunikatu do potencjalnych ofiar.

Według nich takie działanie jest nie tylko nieefektywne, ale i przyczynia się do budowania pasywności w ofiarach i powoduje, że obwiniają się za to co je spotkało. Nadawcy stosują tu chwyt przewrotny i wysyłają „pocztówkę” do mężczyzn, czyli do tych, którzy bezpośrednio ponoszą odpowiedzialność za popełniane przestępstwa. Co więcej, dobitnie informują na plakatach że „It’s not sex…when she doesn’t want it, when she’s passed out, when she’s wasted, when he change his mind„ (To nie jest seks…kiedy ona tego nie chce, kiedy śpi, kiedy jest zalana, kiedy on zmienił zdanie) i tym samym wytrącają z rąk potencjalnych sprawców argumenty, którymi często usprawiedliwia się agresywne zachowania na tle seksualnym.